Iwona Żytkowiak "Nowe życie"

Tytuł: "Nowe życie"

Autor: Iwona Żytkowiak

Wydawnictwo: Replika

Ilość stron: 304

Data wydania: 25-07-2023

Moja ocena: 7/10

 

50-letnia Łucja przez trzy lata rozpaczała po śmierci męża. Teraz jedzie zwiedzić jeszcze raz ich ukochane miejsca. Na słonecznej Majorce zagaduje ją starsza pani. Cecylia najwyraźniej spragniona jest towarzystwa. Dwie dojrzałe wdowy znajdują wspólny język. Łucja jest oczarowana otwartością Cecylii, która wraz ze swoim kierowcą, Manuelem, obwozi ją po wyspie, pokazuje malownicze miejsca, w końcu zabiera do swojego domu. Sielankę przerywa pojawienie się pasierbicy Cecylii, Judyty. Dziewczyna, która od początku nie lubiła macochy, dybie na jej majątek. Chętnie pozbyłaby się jedynej przeszkody na drodze do jego przejęcia.

Po powrocie do Polski Łucja układa sobie życie z właścicielem biura nieruchomości, Tomaszem. Wydaje się, że dojrzała do nowego związku. Jej dzieci są dorosłe i mają własne rodziny. Córka planuje ślub. Zdaje się, że tylko sama Łucja ma skrupuły przed zaangażowaniem się w nowy związek, bo zarówno jej dzieci jak i córka Tomasza życzą im wspólnej przyszłości. Wiadomo, z drugą osobą łatwiej jest iść przez życie, nawet, a może szczególnie, zbliżając się do jego końca.

Cecylia z kolei jest bardzo samotna w swoim wielkim domu. Łucja, rozmawiając z nią przez telefon, czuje, że coś niedobrego się tam dzieje. Doskonale wyczuwa nastroje starszej pani, choć zna ją krótko. W końcu postanawia przylecieć i sprawdzić osobiście o co chodzi. Dla Cecylii spotkanie młodszej koleżanki, która nie przestaje drążyć, stało się fortunnym zbiegiem okoliczności. Przypadkowy zbieg ich dróg może zmienić przyszłość starszej pani a młodszej – dać do myślenia.

Autorka pięknie opisuje krajobrazy Majorki, opowiada o jej miastach i zabytkach. Wspomina romans Chopina i George Sand a także ludzi, którzy pracowali nad rozgryzieniem zagadki Enigmy. Przedstawia także szczegółowy życiorys dwóch bohaterek i ich partnerów. Mąż Cecylii, Edgar, nosił w sobie piętno holocaustu. Jego rodzina została zamordowana w obozie. On sam przez całe życie szukał swojej tożsamości, chciał wrócić do Hiszpanii.

Edwin Łucji był dla niej dobry, choć dość sztywny i zasadniczy, uciekał od życia. Córka nie wspomina go dobrze, co rozjusza jej matkę. Ma w pamięci obraz idealny i nie pozwoli go kalać.

Łucja i Cecylia niknęły w cieniu swoich wybranków a po ich śmierci straciły sens życia. Muszą odnaleźć go na nowo, stworzyć własną przestrzeń.

Książka jest nostalgiczna, pokazuje tęsknotę za utraconym. Łucja prócz Edwina wspomina też matkę. Więcej ciepłych uczuć ma do niej teraz niż gdy tamta żyła. Porównuje rodzicielkę z Cecylią. Także Edwin stracił towarzyszkę życia.

Powieść przedstawia poranionych psychicznie ludzi. Ich dzieci są już inne, pełne entuzjazmu i wiary w dobrą przyszłość. Łucja, które zna już życie, nie potrafi do końca wsiąknąć w szczęście córki. Przez cały czas obawia się, że coś złego się wydarzy i Anka się nie pozbiera. W końcu ją też nieszczęście dopadło znienacka. Nie wiadomo czy kiedykolwiek uda jej się otrząsnąć do końca. Zakończenie nie daje nam żadnej pewności, choć pozostawia nadzieję na happy end.

Tekst i zdjęcie: Anna Dyczko, Międzyczas

https://linktr.ee/annadyczko_mczas