Tytuł: "Gdyby"
Autor: Sandra Czoik
Wydawnictwo: Magia Słów
Ilość stron: e-book
Data premiery: 04-04-2022
Moja ocena: 9/10
"Nigdy nie wiadomo, co nas spotka, jak potoczy się nasze życie.
Stwierdzenie, że każdy jest kowalem swojego losu, jest oklepane, ale jak bardzo prawdziwe."
"Warto pamiętać przeszłość, aby nie popełniać więcej tych samych błędów. Nie warto rozpamiętywać, co by było gdyby...
Czasu nie cofniemy, lecz możemy zbudować przyszłość. Taką, jaką pragniemy. Chociaż nigdy nie wiadomo, czy znów za jakiś czas nie powrócimy do tego jednego pytania: "co by było gdyby"...?
Jest jedna, święta zasada.
Carpe diem."
"Gdyby" opowiada historię dwóch pokoleń
pracowników restauracji "Niebiańskiej". W każdym rozdziale poznajemy
opowieść jednej z tych osób a także obserwujemy ich wzajemne interakcje.
Wojtek, Malwina, Sylwia, Tymon, Justyna, Piotr, Magda, Krystian, Iwona a później
Carmen, Nikola, Zygmunt, Aleksandra, Marek, Olaf, Aron, Joanna, Zofia, Florian
i Matylda zostali wybrani do tej pracy przez Macieja i Czarka nie przez
przypadek. Obaj szefowie starali się wesprzeć swoich pracowników i umożliwić im
osiągnięcie życiowych celów i ambicji, choć ten pierwszy dobrze odgrywał
surowego bossa.
Każda z wymienionych osób skrywa inny sekret: od problemów
seksualnych różnego rodzaju, przez wstydliwe choroby, po nieciekawą sytuację
rodzinną.
Pomimo iż jest tak wiele postaci jakoś mi się one nie
myliły.
Książka z pewnością uczy empatii i tolerancji, pozwala
spojrzeć z innej strony na otaczających nas ludzi.
Największe zaskoczenie przeżyłam kiedy w środku książki
znalazłam podsumowanie i pomyślałam: jak to, już koniec? Na szczęście była
jeszcze część druga.
"Gdyby" to krótka nowelka, licząca około 140
stron, ale trafiająca prosto do serca. Zżyłam się z bohaterami i życzyłam im
poprawy sytuacji życiowych. Najsmutniejsze jest to, że niektórzy z nich mieli
naprawdę okropnych rodziców. Jak można tak traktować dziecko, nie pozwalać na
realizację marzeń, lecz narzucać własny pomysł na życie bez dania racji? Nie
wspominając już o czystej patologii w jednym przypadku.
Powieść pokazuje, że ludzie wokół nas mierzą się z różnymi problemami i nigdy nie wiemy co ktoś obok przeżywa i co kryje się za fasadą. Życzyłabym każdemu takich szefów jak Maciej i Czarek.
Tekst i zdjęcie: Anna Dyczko, Międzyczas
https://www.facebook.com/M-czas-103770337714212
https://www.instagram.com/annadyczko_mczas
https://www.wattpad.com/user/AnnaDyczko
https://www.tiktok.com/@anna_dyczko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz