"Do jutra w Amsterdamie" Agnieszka Zakrzewska

Tytuł: "Do jutra w Amsterdamie"

Autor: Agnieszka Zakrzewska

Wydawnictwo: Edipresse

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 400

Opis z okładki: "Bezrobotna Agnieszka pewnego wieczoru odbiera telefon z propozycją od swojej mieszkającej w Holandii siostry Julii. Ma ją zastąpić na parę miesięcy, pracując jako gospodyni domowa, i podreperować swój nadwyrężony budżet. Agnieszka bez wahania wyrusza w podróż. Na miejscu okazuje się, że siostra zniknęła w tajemniczych okolicznościach, a rolę przewodnika po holenderskiej rzeczywistości przejmuje jej przyjaciel, czarnoskóry Prosper, emigrant z Senegalu. Agnieszka zaczyna pracę w rezydencjach zamożnych Holendrów. Powoli nawiązuje nowe znajomości, przyjaźnie, wreszcie poznaje miłość swojego życia. Na jaw wychodzą też okoliczności zniknięcia Julii. Okazuje się, że wplątała się w międzynarodową aferę przemytniczą i musiała uciekać..."

Recenzja: Młoda, optymistycznie nastawiona do życia Aga wyrusza w podróż w nieznane, by wspomóc siostrę w potrzebie. Na miejscu okazuje się jednak, że Julka wystawiła ją do wiatru. Dziewczyna musi radzić sobie sama - w obcym kraju, nie znając języka. Przystosować się do nowej rzeczywistości pomaga jej Prosper, przyjaciel siostry. Z czasem Agnieszka oswaja się z "krainą deszczowców", zawiera nowe znajomości, zaczyna lubić Amsterdam i jego mieszkańców oraz wszechobecny dźwięk rowerowych dzwonków. Los emigranta nie jest jednak łatwy.

"Tęskniłam za Polską, będąc tutaj, i byłam absolutnie pewna, że tęskniłabym za Holandią, będąc tam. Ten wieczny szpagat między sercem a rozumem, między ludźmi, których kochałam, a tymi, których pokochałam na emigracji. Tęskniłam za znanymi mi miejscami, szukałam nowych, oswajałam je, zapisywałam na wewnętrznej mapie pamięci, do której kompasem było moje serce..."

Autorka, mieszkająca od lat w Holandii, czerpie z własnych doświadczeń, opisując ten kraj i jego uroki niezwykle poetyckim językiem.

" - Opowiedz mi o Texel - poprosiłam (...)
- Samozwańczą stolicą wyspy jest den Burg, ale osobiście wolę De Cocksdorp (...). Wiosna ta słynie z szerokiej na siedemset metrów plaży. Kiedy stoi się na jej środku, ma się nieodparte wrażenie, jakby przebywało się na bezkresnej równinie księżyca. Niekończące się widoki splątanych w miłosnym uścisku nieba i ziemi, odzianych w misterny płaszcz uszyty z niespokojnych morskich fal."

Na drodze Agnieszki stanęło kilku fascynujących mężczyzn, z których jeden okazał się miłością jej życia. Do końca nie wiadomo jak zakończy się ich historia, opisana zapewne w kolejnym tomie.

"(...) wiedziałam, że kiedy spotykają się kobieta po przejściach i mężczyzna z przeszłością, to jest i piekło i raj. W piekle ukrywają się traumy, ból, cierpienie, lęk. W niebie mieszka beztroski śmiech, łagodność, czułość, która koi koszmary. W związku dwojga ludzi z bliznami droga ziemia - niebo jest długa, wyboista, dziurawa, wije się serpentyną, biegnie przez wąskie mosty łączące noc z dniem, krzyk z szeptem, uderzenie z pieszczotą. Żeby przetrwać, trzeba nadludzkiej cierpliwości i wielkiej miłości, takiej do dna, do samych trzewi."

Nikt nie obiecywał, że będzie łatwo. Miłość to wzloty i upadki, obietnice i rozczarowania. Jestem ciekawa jak rozwinie się romans Agi z... tego nie zdradzę.

Książkę czytało mi się szybko i przyjemnie. Dzięki autorce miałam okazję poznać Amsterdam, o którym wcześniej wiedziałam niewiele. Spodobała mi się wizja tysięcy kilometrów dróg rowerowych, zdziwiły niektóre potrawy, lekko przeraziła wizja sąsiadów zaglądających w okna nieosłonięte roletami czy choćby firankami...

Przeszkadzał mi w czytaniu zwyczaj przerywania opowieści w najciekawszym momencie i powracania do niej dopiero za kilka stron. Długo czekałam, by Julka skończyła opowiadać o wykrytej przypadkiem aferze. Zakończenie książki zaś sprawiło, że muszę sięgnąć po kolejny tom, by poznać finał romansu Polki z przystojnym latającym Holendrem...

Za możliwość poznania Holandii z punktu widzenia emigrantki dziękuję organizatorce book tour Ewelinie Kwiatkowskiej-Tabaczyńskiej z bloga Zaczytana Ewelka oraz autorce powieści Agnieszce Zakrzewskiej.

"Dwanaście warunków pani prezes" Marta Milda

Tytuł: "Dwanaście warunków pani prezes"

Autor: Marta Milda

Wydawnictwo: Novae REs

Rok wydania: 2019

Ilość stron: 482

Prezes Marta Aleksandrowicz, współwłaścicielka międzynarodowego holdingu, przywykła do luksusowego życia i otrzymywania wszystkiego, czego zapragnie, na złotej tacy - i na własnych warunkach. Poznanego przypadkiem studenta i pracownika myjni samochodowej, Michała, z przyzwyczajenia bądź wyrachowania także potraktowała przedmiotowo. Niewinny żart kolegi chłopaka zaowocował nietypowym zleceniem.
Czterdziestotrzyletnia, choć nadal piękna, kobieta, zatrudniła dwudziestolatka jako chłopaka na telefon. Marta zaprosiła Michała do swojego "pokoju zabaw" a la Grey i przekonała do wyuzdanych, perwersyjnych stosunków w zamian za grubą kasę.
Wbrew oczekiwaniom urzekającej klasą i urodą pani prezes, studencik zapragnął nie tylko pieniędzy ale i związku. Tego akurat Marta nie miała zamiaru mu oferować.
Para spotyka się na jej warunkach, lecz chłopak popada w obsesję na punkcie kochanki. Okazuje się niezłym furiatem, na przemian płacze i wrzeszczy, wścieka się jak panienka przed okresem. To on chce rządzić - za wszelką cenę.

"Tak naprawdę fascynowała go jej zapalczywość, zawziętość, zdecydowanie, pewność siebie wyrachowanie i klasa.Wiedział, że Marta stanowi dla niego nie lada wyzwanie i bardzo chciałby jej udowodnić, pokazać, że uczucia też są ważne, odmienić ją lub w jakimś sensie wyzwolić."

Ich relacje w łóżku to ciągła walka, przepychanki, manipulacje, które ich zarazem kręcą i niszczą. To wybuchowe zderzenie dwóch indywidualności.Oboje mają za sobą trudną przeszłość a uzbieranych frustracji pozbywają się mszcząc się na partnerze. W swoim sekretnym pokoju robią rzeczy obrzydliwe, lecz dla nich najwyraźniej podniecające. Czy dwojgu tak zaburzonym osobowościom uda się dotrzeć i stworzyć normalny związek? Czy znajdą motywację do wyjścia poza utarty schemat?
Marta Milda stworzyła ciekawą historię, jak na debiut naprawdę dobrą. Poza ostrymi scenami erotycznymi powstała porządna powieść obyczajowa. Bohaterowie są istotami z krwi i kości, mają liczne wady, targają nimi emocje - choć ona lepiej się kontroluje, przynajmniej do czasu... pod koniec książki nasz zagubiony studencik bierze się w garść i wreszcie okazuje trochę zdecydowania.
Jedno co można by zarzucić autorce to uporczywe powtarzanie typowych błędów językowych: "ubrała sukienkę" czy podarowała mu "perfum". Trafiły się też dwie literówki, jednak na prawie 500 stron to i tak niewiele. Powieść została napisana prostym, potocznym językiem. Trochę bawiły mnie zdrobnienia używane w scenach erotycznych, lecz podejrzewam, że to specyfika tego gatunku.
"Dwanaście warunków pani prezes" to moja dwunasta książka przeczytana w tym miesiącu. Tak się złożyło. Powieść trafiła do mnie przez booktour Moniki Łukomskiej z bloga "Życie to nie bajka".

"Pasażer na gapę" Adrian Bednarek

"Pasażer na gapę" to kolejna książka, którą przeczytałam dzięki Andżelice z Czytam dla przyjemności. Dziękuję. Jest to także druga, po "Będziesz na to patrzył", najbardziej przerażająca powieść jaką przeczytałam w tym roku.
To "dramatyczna historia miłosna dwójki młodych, cholernie pechowych ludzi, którzy przez całkowity przypadek znaleźli się na wspólnej przejażdżce z psychopatą."
Już początek powieści jest interesujący. Poznajemy Maćka przebywającego w zakładzie psychiatrycznym. Chłopak przy współpracy ze swoją dziewczyną, Magdą, planuje ucieczkę z tegoż przybytku. Szczegółowo dopracowany plan rujnuje jednak pojawienie się niespodziewanego współlokatora. Chcąc nie chcąc, para musi zabrać z sobą pasażera na gapę. Nie wiedzą jeszcze jak bardzo jest niebezpieczny... Konrad, sprawiający na pozór wrażenie przeciętnego pana w średnim wieku, okazuje się psychopatą, zdolnym do przerażających, bestialskich czynów. Jak skończy się ta historia? Czy Maćkowi i Magdzie uda się uciec? Tego dowiecie się z książki Adriana Bednarka, którą gorąco polecam.
Postaci są bardzo żywe a ich język i reakcje autentyczne, dzięki czemu łatwo wyobrazić sobie przedstawione sytuacje, często brutalne. Fabuła zaskakuje na każdym kroku a pomysłowość i inwencja bohaterów nie przestaje zadziwiać. To gotowy scenariusz na dreszczowiec. Z pewnością nie jest to lektura dla ludzi o słabych nerwach. Dobra, lecz mocna książka. Nie czytać po jedzeniu.

"Kółko się pani urwało" Jacek Galiński

"Kółko się pani urwało" Jacka Galińskiego to niesamowicie zabawna komedia kryminalna, którą udało mi się przeczytać dzięki book tour Katarzyny Chojnackiej-Musiał z Bibliotecznie na Facebook'u.
Główną bohaterką powieści jest starsza pani o niecodziennym poczuciu humoru. Babcia wciąga napotkanych ludzi w kłótnie, doprowadzając do konfrontacji, a następnie odwracając kota ogonem, tak że można się pogubić w sytuacji. Przechytrza zarówno bandziorów, jak i policję, samodzielnie rozwikłując zagadkę kryminalną.
Zabawna skądinąd pani Zofia musi jednak na co dzień zmagać się z polską rzeczywistością, która dla ludzi w podeszłym wieku nie jest łaskawa... Prześmieszne perypetie szalonej staruszki przeplatają się z jej bardzo życiowymi przemyśleniami:

"Myślałam, że to już koniec życia i tak faktycznie było. Nie fizyczny koniec, ale taki ludzki. Ze starym człowiekiem nikt się już nie liczył. Nagle przestałam być potrzebna.Wszyscy traktowali mnie jak problem: lekarze, urzędnicy, pracownicy ZUS. Z szanowanej osoby stałam się podczłowiekiem. To bolało."
"W którymś momencie - zapewne umknął on mojej uwagi - przestałam być pełnoprawnym uczestnikiem życia i stałam się przeszkodą, problemem, wrogiem."

Zofia jest osobą bardzo samotną, pomimo iż czasem odwiedza ją syn. Odniosłam wrażenie, że prowokuje sprzeczki z innymi, by mieć w życiu jakąś rozrywkę. To bardzo smutne.
Autor poruszył także temat prywatyzacji kamienic przez wysiedlanie ich mieszkańców.
Książka jest mądra, życiowa, a bohaterowie bardzo realistyczni. Nie zdziwiłabym się gdybym spotkała podobną panią Zofię gdzieś na warszawskim przystanku.
Dziękuję za możliwość udziału w booktour.

"Czerwona zemsta" Krzysztof Goluch

Tytuł: "Czerwona zemsta"

Autor: Krzysztof Goluch

Wydawnictwo: Novae Res

Ilość stron: 473

Rok wydania: 2019

"Czerwona zemsta" Krzysztofa Golucha trafiła do mnie dzięki book tour, organizowanemu przez Andżelikę Jaczyńską, autorkę bloga "Czytam dla przyjemności".
Rzadko sięgam po powieści historyczne, gdyż nigdy nie był to mój ulubiony przedmiot. Zazwyczaj ciężko mi się zorientować we wszystkich zawiłościach dziejowych. Jednak lubię poznawać nowych autorów i staram się nie wykluczać całkowicie żadnego gatunku literackiego, dlatego postanowiłam dać szansę "Czerwonej zemście".
To przejmująca opowieść o powojennych losach partyzantów, walczących z Sowietami. Okrucieństwa tych ostatnich wobec ludności cywilnej, kobiet, dzieci i starców, są wręcz niewiarygodne. To były straszne czasy i straszni ludzie. Żołnierze, tacy jak "Spokojny", "Ogień" i "Orlik" wciąż opierali się władzy zaborcy i prowadzili walki w obronie miejscowej ludności.
Tak mówi "Orlik":

"(...)nie jestem wrogiem komunistów, choć poznałem ich lepiej niż ktokolwiek inny. Zwalczam ich, bo chcą zrobić z Polski sowiecką satrapię, a na to nie godzi się ogromna większość społeczeństwa. Likwiduję komunistów od lat, bo są to zwykli bandyci, którzy żerują na biednych. Ja widziałem, do czego doprowadziły ich krótkotrwałe rządy na Ukrainie, gdzie doszło do wylęgnięcia nacjonalizmu. A do czego już teraz dochodzi do nas? Nie ma dnia, żeby nie docierały do nas wieści zza krat ubeckich katowni, które mrożą krew w żyłach."

Książka wciąga od pierwszych stron, nieustannie coś się dzieje. Autor na szczęście nie męczy czytelnika przydługimi opisami historycznych zawiłości, jak to często w tego typu literaturze bywa. Tu akcja goni akcję. To połączenie powieści wojennej, szpiegowskiej, przygodowej z przewijającym się gdzieniegdzie wątkiem miłosnym.

"Czołgał się (...) jak wąż, wyciągając przed siebie ręce i zagarniając w nie tyle przestrzeni, ile się tylko dało. Wokół niego kołysały się trawy, hulały grzmoty, a pierwsze ciepłe krople deszczu spadały mu na plecy. (...) Wreszcie ją spostrzegł. Leżała na wznak i straszne przeczucie ścisnęło mu serce. Przyskoczył do niej i z płaczem szukał śladów życia."

"Czerwona zemsta" może z powodzeniem zachęcić do poszukiwania wiedzy historycznej młodszych czytelników, choć niektóre sceny są tak brutalne, że i dorosłemu ciężko je znieść. Język, którym napisana została powieść pasuje do przedstawionej epoki.
To hołd dla polskich partyzantów, o których coraz głośniej w ostatnich latach. Dzięki książkom takim jak ta nie zostaną oni zapomniani.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję organizatorce wydarzenia, Andżelice Jaczyńskiej, oraz autorowi, Krzysztofowi Goluchowi.