Krystyna Jarocka "Dawid"

Tytuł: "Dawid"

Autor: Krystyna Jarocka

Wydawnictwo: Borgis

Ilość stron: 222

Data wydania: 07-10-2021

Moja ocena: 6/10

"Czyż ręka bardziej szczodrze mogła mnie obdarzyć swoimi łaskami? Nie! Toteż wyznawałem z głębi wdzięcznego serca, patrząc z góry na Jerozolimę pod kopułą gwiazd sypiących na miasto srebrny pył, swoją tęsknotę. Rzadko kiedy człowiek doznaje takiego uczucia nabożeństwa, takiego przekonania, że chwila ta jest chwilą dla niego świętą; pragnienie, by trwała, by on sam, doznając tych nieskalanych żadnym egoizmem uczuć, mógł zasklepić się jak muszka w kropli bursztynu i trwać w tym stanie na wieki, by zachować tę niewinność odczuwaną w tej chwili i nie utracić jej, bo kiedy stanie oko w oko z realnym życiem, znów zawładną nim złe emocje, znów będzie we władzy konieczności podejmowania decyzji, niedoskonałych, krzywdzących często innych, bo jest istotą słabą, jest tylko człowiekiem, w którego sercu ciemność zmaga się nieustannie ze światłem."

"Dawid" Krystyny Jarockiej to opowieść o królu Izraela, znanym z Biblii. Władca jest umierający. Leżąc w boleściach wspomina swoje przeszłe podboje, ziemi i kobiet, swoje zwycięstwa i porażki. Wraca myślami do ludzi, których kochał i nienawidził. Zastanawia się kto był mu prawdziwym przyjacielem a kto go zdradził. Jednym słowem: podsumowuje całe swoje życie.

Ten rachunek sumienia ma formę chaotycznej gonitwy myśli. Niby poznajemy dzieje jego bitew i miłości, lecz miałam wrażenie, że jest to wszystko tak poplątane, iż czytelnik biorąc do ręki lekturę powinien już znać biografię Dawida, żeby się zorientować w temacie. 

Styl jak dla mnie jest ciężki w odbiorze i często gubiłam się w treści. Dla przypomnienia:

"Rzadko kiedy człowiek doznaje takiego uczucia nabożeństwa, takiego przekonania, że chwila ta jest chwilą dla niego świętą; pragnienie, by trwała, by on sam, doznając tych nieskalanych żadnym egoizmem uczuć, mógł zasklepić się jak muszka w kropli bursztynu i trwać w tym stanie na wieki, by zachować tę niewinność odczuwaną w tej chwili i nie utracić jej, bo kiedy stanie oko w oko z realnym życiem, znów zawładną nim złe emocje, znów będzie we władzy konieczności podejmowania decyzji, niedoskonałych, krzywdzących często innych, bo jest istotą słabą, jest tylko człowiekiem, w którego sercu ciemność zmaga się nieustannie ze światłem."

Proszę państwa, to jest jedno zdanie. Kto po dotarciu do końca pamięta jeszcze początek?

Historia żydowskiego króla jest niewątpliwie ciekawa. Ile on miał żon i dzieci, aż trudno się doliczyć,. Lista jego podbojów także nie zna końca. Najsłynniejsza oczywiście jest opowieść o Goliacie, która została tu przytoczona:

"Jeszcze teraz nie potrafię wytłumaczyć, dlaczego odsunąwszy łokieć Jonatana, wyszedłem na przedpole. Był to odruch? Idiotyczny popis smarkacza? Obie armie na mój widok gruchnęły śmiechem! Jonatan począł sykać na mnie, abym zawrócił. Ale nie mogłem. Jakby mi nogi wrosły w ziemię! Goliat, ujrzawszy mnie w krótkim płóciennym chitonie, najpierw wpatrywał się osłupiały, jakby nie wierzył własnym oczom, po czym jak inny wybuchnął gromkim śmiechem."

Dawid był wojownikiem i poetą. Pisał liczne pieśni ku czci Boga, którego nazywał Adonai. Sprowadził do Jerozolimy Akrę Przymierza i zaplanował budowę wielkiej świątyni. Stworzył rozległe imperium, podbijając kolejne plemiona.

"A teraz leżę tu, pozbawiony sił, chwilami tracąc świadomość nawet, gdzie jestem, a kiedy  umysł mój się ożywia, wracają wspomnienia i zdaje mi się, jakby to było wczoraj, jakby nie minęły lata. Takie przebłyski jednak nie trwają długo, ogarnie mnie zmęczenie, czasem napadają mdłości."

Koniec powieści jest też końcem życia władcy. 

Do dziś nie wiadomo które z opowieści na temat króla Dawida są autentyczne a które wymyślone przez kolejnych autorów. Jest to postać inspirująca wielu twórców i artystów.

Dziękuję wydawnictwu Borgis za możliwość przeczytania powieści. 

 

Tekst i zdjęcie: Anna Dyczko, Międzyczas

https://www.facebook.com/M-czas-103770337714212

https://www.instagram.com/annadyczko_mczas

https://www.wattpad.com/user/AnnaDyczko