Tytuł: "Palące pytania"
Autor: Margaret Atwood
Wydawnictwo: Wielka Litera
Ilość stron: 568
Data wydania: 28-09-2022
Moja ocena: 8/10
To zbiór esejów, wykładów i
laudacji, tworzonych przez autorkę w latach 2004-2021.
Pierwsza część przedstawia
przemyślenia Atwood na temat sztuki pisania. Autorka opowiada o własnej drodze
twórczej oraz wspomina dzieła innych znanych pisarzy, takich jak Marylin
French, Richard Powers, Ryszard Kapuściński, Lucy Maud Montgomery, Alice Munro
czy Charles Dickens. Analizuje stworzone przez nich postacie i wyszukuje
podobieństwa łączące ich życiorysy z losami twórców. Sporo miejsca poświęca
także zagadnieniom ekologii i naszego stosunku do przyrody.
Ojciec Margaret był z zawodu
entomologiem. Być może stąd wzięło się u niej takie zamiłowanie do natury.
Zagłębiała się w ten temat od dziecka, jadąc z rodzicami szlakiem zaraz.
Cześć drugą rozpoczyna inwokacja
do czytelnika i rozważania na temat roli pisarza oraz odpowiedzialności jaka na
nim ciąży.
W rozdziale "Literatura a
środowisko" przedstawia ciekawy pogląd łączący te dwie dziedziny:
"Z tego punktu widzenia
warunkiem koniecznym, aby literatura wciąż istniała, jest przetrwanie
środowiska w stanie zbliżonym do obecnego. Jeżeli nie uda nam się go ocalić,
wszelkie pisarstwo - wasze, moje i w ogóle czyjekolwiek - nie będzie już miało
żadnego znaczenia, bo po prostu zabraknie czytelników".
Cześć trzecia rozpoczyna się od
wykładu na temat przekładów dzieł literackich. Właściwe przetłumaczenie nie
tylko danych słów, ale i ich sensu, jest kluczowe dla odbioru powieści.
Fanów Atwood zainteresują jej
wywody dotyczące twórczości własnej. Wspomina o kilku książkach, między innymi
snuje refleksje na temat "Opowieści podręcznej": feminizmu i dyktarur
religijnych.
"Jak powiedziałam, wszystko,
o czym piszę w tej książce, już się kiedyś gdzieś zdarzyło albo, technicznie
biorąc, mogło się zdarzyć".
Sporo miejsca poświęca omówieniu
twórczości Gabrielle Roy, Williama Szekspira, Marie-Claire Blais.
Cześć czwartą rozpoczyna esej
dotyczący sztuki w czasach współczesnych. Dalej czytamy wykłady o feminizmie i
prawach człowieka.
Cześć piątą (rok 2020) rozpoczyna
tekst "Młodość w czasach kwarantanny", w którym autorka pisze o
epidemiach. Wspomina też swoją książkę "Oryks i derkacz", opisującą
śmiertelną pandemię wywołaną przez człowieka. Dodaje ówczesnym czytelnikom
otuchy pisząc "Nie traćcie wiary! Ludzkość już przez to
przechodziła".
Dalej opowiada o dystopijnej
powieści Jewgienija Zamiatina "My" i o wierszach, wspomina
"Trylogię morską" Rachel Carson, postać Barry'ego Lopeza i ponownie
pisze o dewastacji środowiska naturalnego.
Choć wywody pisarki są mądre i
inspirujące, książka jest trudna w odbiorze. Na pewno nie przeczytacie jej na
raz, te eseje trzeba sobie dawkować i zostawić czas na przemyślenia. Są to
bardzo wartościowe teksty, nie raz odsyłające do wartych uwagi utworów innych
artystów. Zwracają również uwagę na temat przyszłości naszej planety, istoty
wolności i feminizmu.
Tekst i zdjęcie: Anna Dyczko, Międzyczas
https://linktr.ee/annadyczko_mczas
https://www.facebook.com/M-czas-103770337714212
https://www.instagram.com/annadyczko_mczas
https://www.wattpad.com/user/AnnaDyczko
https://www.tiktok.com/@anna_dyczko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz