Tytuł: "Akty desperacji"
Autor: Megan Nolan
Wydawnictwo: Filtry
Ilość stron: 352
Data wydania: 16-02-2022
Moja ocena: 9/10
"Akty desperacji" Megan
Nolan to poruszająca opowieść o kobiecie, która próbuje zrealizować siebie
poprzez pragnienia, a zwłaszcza poprzez usiłowanie spełnienia oczekiwań swojego
partnera, Ciarana. On, chłodny i zdystansowany krytyk sztuki, na zmianę okazuje
jej odrobinę czułości, tylko po to, by chwilę później ją upokarzać. Główna
bohaterka – bezimienna, jakby jej własna tożsamość nie miała znaczenia – spogląda
na siebie wyłącznie przez pryzmat tego, jak widzą ją inni. Jest nieustannie
krytykowana przez Ciarana, co wzmacnia jej poczucie bezwartościowości.
Nolan wnikliwie przedstawia walkę
bohaterki z samą sobą – jej przywiązanie do cielesnych przyjemności, takich jak
jedzenie, alkohol i seks, to próba ucieczki od bólu, jaki przynosi jej życie.
Jednak te ucieczki są jednocześnie źródłem frustracji. Bohaterka obsesyjnie
liczy kalorie, walczy z własnym ciałem, a jej stosunek do intymności staje się
coraz bardziej destrukcyjny. Gdy Ciaran zdradza ją emocjonalnie, nadal próbując
utrzymywać kontakt ze swoją byłą partnerką, Freją, bohaterka staje się coraz
bardziej zdesperowana.
Związek z Ciaranem to emocjonalna
huśtawka – kobieta pragnie jego miłości i uwagi, ale w zamian dostaje tylko
obojętność i odrzucenie. Mimo to, jej obsesja na jego punkcie nie słabnie, co
prowadzi do desperackich prób odzyskania jego uczuć, nawet po rozstaniu. Widać
to wyraźnie w jej próbach kontaktu z nim, kiedy wielokrotnie do niego dzwoni, wierząc,
że jeśli tylko on odbierze, będzie w stanie go przekonać, by do niej wrócił. To
uzależnienie od związku staje się jej nałogiem, a kiedy nie znajduje w nim
spełnienia, szuka emocji gdzie indziej – w kolejnych przygodach z obcymi
mężczyznami.
Styl Megan Nolan jest surowy, a
jednocześnie przenikliwy, pełen intensywnych, emocjonalnych obrazów. Autorka
szczególnie dobrze oddaje stan psychiczny bohaterki, która zmaga się z niską
samooceną i poczuciem, że jej wartość zależy wyłącznie od tego, jak postrzega
ją Ciaran.
W jednym z kluczowych fragmentów
powieści, bohaterka wyznaje: "Wszystko we mnie wrzało, pękało i
rozkrzewiało się na różne strony, a on siedział pięć metrów ode mnie, patrzył
przez okno i spokojnie palił papierosa, trzymając książkę na kolanach,
rozciągając przede mną tę nieruchomą ciszę niczym pusty horyzont."
Ten opis idealnie oddaje jej stan
umysłu – w jej wnętrzu panuje chaos, a zewnętrzny świat, uosabiany przez
spokojnego Ciarana, wydaje się dla niej nieosiągalny. Bohaterka wierzy, że
jedynym sposobem na zdobycie jego miłości jest dosłowne zniknięcie –
"gdyby było mnie coraz mniej, gdyby dało się mnie tak po prostu uprzątnąć,
to wtedy on pokochałby mnie prawdziwie i bezgranicznie". To zdanie
pokazuje, jak głęboko się zatraciła, uznając, że musi zredukować swoją
osobowość do minimum, aby zasłużyć na miłość.
Związek z Ciaranem, jak i jej
relacje z samą sobą, są w istocie toksyczne i pełne autodestrukcji. Bohaterka
stopniowo zanurza się w coraz głębsze nałogi, próbując zapełnić pustkę w swoim
życiu – pustkę, którą tylko w pewnym sensie Ciaran wydaje się wypełniać. Jednak
jego chłód i obojętność napędzają jej desperację, prowadząc ją ku destrukcyjnym
zachowaniom.
"Akty desperacji" to
wyjątkowe studium współczesnych relacji i zagubienia, z jakim mierzą się młodzi
ludzie, nie potrafiący znaleźć trwałego oparcia w świecie, gdzie emocje, ciało
i potrzeba bliskości stają się narzędziami autodestrukcji.
Styl pisania Megan Nolan jest
przesiąknięty szczerością i surowością. Autorka z chirurgiczną precyzją opisuje
emocje bohaterki, nie stroniąc od brutalnych, niekiedy niepokojących
szczegółów. To właśnie ten oszczędny, ale wnikliwy język sprawia, że powieść
wywołuje tak silne emocje – każdy opis wydaje się dotykać najgłębszych warstw
psychiki bohaterki, pozwalając czytelnikowi na głębokie zanurzenie się w jej
świecie. Nolan unika przesadnych metafor, co dodatkowo wzmacnia poczucie
autentyczności i surowości jej prozy.
Nolan wnikliwie ukazuje, jak
wyniszczające może być życie w cieniu cudzych oczekiwań. W trakcie lektury
czułam, jak wciąga mnie emocjonalny chaos bohaterki, a jej rozpaczliwe
pragnienie, by zostać pokochaną, wywoływało we mnie smutek i współczucie.
Tekst i zdjęcie: Anna Dyczko, Międzyczas
https://linktr.ee/annadyczko_mczas
https://www.facebook.com/M-czas-103770337714212
https://www.instagram.com/annadyczko_mczas
https://www.wattpad.com/user/AnnaDyczko
https://www.tiktok.com/@anna_dyczko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz