1. Skąd wziął się pomysł na tak
wyraźny podział społeczeństwa według kolorów? Czy inspiracją były jakieś
prawdziwe systemy kastowe lub historyczne?
- Zawsze interesował mnie gatunek
dystopii, gdzie teraźniejszość głównego bohatera osadzona jest w świecie
podziałów ze względu na swoje pochodzenie. To właśnie walka o zmianę tego systemu staje się dla niego głównym celem
życiowym.
2. Moda i kolory strojów mają w
świecie Elathronu ogromne znaczenie - czy w Pani życiu moda jest równie ważna,
czy to raczej element świata powieści?
- Osobiście stawiam na wygodę i
klasykę, a ,,strojenie się,, przeznaczam tylko na wyjątkowe uroczystości. W powieści
użyłam podziału na kolory, aby ukazać i podkreślić klasyfikację danej grupy
społecznej.
3. Jak wyglądał proces tworzenia
mapy świata i jego zasad? Czy od początku wiedziała Pani, jak funkcjonuje całe
Królestwo Północy, czy świat rozbudowywał się w trakcie pisania?
- Współpracowałam z super
graficzką, która wprowadzała i udoskonalała każdy mój pomysł. Nawet ten
niemożliwy:)
Mapę i rozkład całego świata, w
tym Elathronu, zanim zaczęłam pisać, miałam już w głowie. Oczywiście z
kolejnymi rozdziałami powstawała tez bardziej złożona fabuła, a wraz z tym
trzeba było wprowadzać nowe lokacje i rozbudowywać strukturę mapy.
4. Którego z bohaterów darzy Pani
największą sympatią i dlaczego?
- Każdy z bohaterów ma cząstkę
mnie, ale również osób, które mnie otaczają. Jest mi trudno
odpowiedzieć jednoznacznie na to pytanie, gdyż każdego z nich darzę ogromną
sympatią, aczkolwiek jak tylko pomyślę o postaci Dexa, od razu pojawia się na
mojej twarzy uśmiech.
5. Która postać najbardziej
zaskoczyła Panią w trakcie pisania - poprowadziła historię w innym kierunku,
niż początkowo planowała?
- Thomas Beloracht, szykowałam
dla niego zupełnie inną historię. Wraz z rozwijającą się przyjaźnią pomiędzy
nim a Dexem zaczęłam zmieniać moją pierwotną koncepcję na jego dalszą rolę w
świecie Alineory.
6. Alineora przechodzi ogromną
przemianę - z dziewczyny z brązowej dzielnicy staje się kimś, kto musi walczyć
o własne życie i tożsamość. Jakie emocje chciała Pani oddać w jej historii?
- Chciałam pokazać, że człowiek
nie powinien się ogranicza do tego, w którym miejscu się urodził i wychował.
Alineora od samego początku pokazywała, że nie zgadza się z panującym w jej
królestwie podziałem. Potrafiła wykorzystać swoje doświadczenie i nabyte
umiejętności, aby osiągnąć wyznaczony cel. Jej postawą chciałam ukazać: wytrwałość, zaangażowanie, strach, który przekształcał się w motywację.
Zaufanie, którego musiała się nauczyć. Emocje jakie jej przy tym towarzyszyły
to istne szaleństwo. Musiała się nauczyć miłości, radości i szczęścia.
Kontrolować gniew i rozdrażnienie. Przełamać strach i narastającą panikę.
7. Na Instagramie pokazała Pani
sylwetki bohaterów - czy od początku miała Pani ich tak wyraźnie
zwizualizowanych, czy ich wygląd zmieniał się wraz z rozwojem fabuły?
- Przed napisaniem pierwszej
części. Wyobrażałam sobie jak mogliby wyglądać bohaterowie i świat, w którym
zamieszkają. Gdy stworzyłam w głowie ich sylwetki towarzyszyły mi one przy
całym procesie pisania.
8. Drugi tom jest znacznie
mroczniejszy od pierwszego. Czy taki był plan od początku, czy mrok historii
pojawił się w trakcie pisania?
- Założeniem drugiego tomu było
rozwinięcie historii Alineory. Wraz z poznawaniem prawdy o jej pochodzeniu zaczął pojawiać się mrok przeszłości jej przodków, a wraz z tym historia
powstania podziału i przynależności. Więc taki plan był od samego początku
Dziedziczki.
9. Ile tomów ma Pani
zaplanowanych? Czy zna Pani zakończenie historii Alineory, czy dopiero
kształtuje się ono w trakcie pisania?
- Rozpisałam historię na 3 tomy,
ale jej świat można rozbudować na wiele więcej. Niekoniecznie być związanym z
jej postacią. Zobaczymy...
Zakończenie historii Alineory
poznałam zanim zaczęłam pisać "Pretendentkę". Wiem w jaki sposób poprowadzę jej
ścieżki, aby osiągnąć zamierzony cel.
10. W książce przewijają się
motywy rebelii, walki o tożsamość i przełamywania ograniczeń narzucanych przez
społeczeństwo. Na ile chciała Pani, żeby to była nie tylko przygoda, ale też
refleksja nad wolnością?
- Było to jednym z głównych
założeń historii. Dla mnie książka to nie tylko opowieść, ale również przekaz i
refleksja. Chciałam pokazać, że człowiek jest złożony z wielu warstw, które
potrafi w sobie odkryć jeśli tylko tego chce. Przełamywać swoje lęki i
ograniczenia, nawet jeśli otoczenie, w
którym żyje, mu nie sprzyja.
11. Gdyby Alineora żyła w naszym
świecie, jaki kolor by do niej pasował?
- Jestem pewna, że byłaby to biel. Dlatego, że jest to mój ukochany
kolor, a Alineora ma wiele cech z którymi sama się utożsamiam , ale również
dlatego , że wszystko ukazuje.
- Dziękuję za wywiad!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz