Międzyczas: Leslie J. Anderson "Niematki"

Tytuł: "Niematki"

Wydawnictwo: StoryLight

Ilość stron: 360

Data wydania: 24-09-2025

Moja ocena: 7/10

„Niematki” Leslie J. Anderson to książka, która nie straszy dosłownie, lecz budzi podskórny, nieuchwytny lęk. Dziennikarka Carolyn Marshall, rozbita emocjonalnie po śmierci męża, zostaje wysłana przez redaktora do prowincjonalnego miasteczka Raeford, miejsca, którego największą dumą jest doroczny koński jarmark. Mieszkańcy żyją tu z hodowli koni, a dziewczynki chodzą do lasu nie tylko na grzyby. Już te najmłodsze wiedzą, że na prześladujących je chłopców można się tam „poskarżyć”. Wierzą bowiem, że w lesie mieszka stworzenie zrodzone z gniewu i zemsty, które staje po stronie skrzywdzonych kobiet.

Krążą też plotki o klaczy, która miała urodzić zdrowe ludzkie niemowlę. Brzmi to jak opowieści z rubieży zdrowego rozsądku, więc Marshall traktuje je jak ludowe bajania. Mimo to zostaje w miasteczku dłużej, gdy dochodzi tam do nieszczęśliwego wypadku i zbrodni, tematów wystarczająco realnych, by mogła o nich napisać bez narażania gazety na śmieszność.

Z czasem jednak coraz lepiej poznaje mieszkańców i sama zaczyna wątpić w to, co realne. Gdy wydaje się, że wszystko można wytłumaczyć działaniem człowieka, z lasu wypełza gęsta mgła, a ściany zaczynają krzyczeć. Czy to potwór daje o sobie znać, czy też ludzie z Raeford sami wymierzają sprawiedliwość?

Leslie J. Anderson nie daje jednoznacznych odpowiedzi, zostawiając czytelnika w niepewności. Powieść rozwija się powoli, ale wciąga coraz bardziej. Klaustrofobiczna społeczność otoczona lasami i ich mroczną tajemnicą przyciąga, mimo że budzi niepokój. Coś czai się w powietrzu: konie wyczuwają jego obecność, przyjezdni drwią z przesądów, a miejscowi uciekają byle dalej od nieuchwytnej zjawy.

To książka dla miłośników niesamowitości i opowieści, które nie podają wszystkiego na tacy, lecz pozwalają snuć własne domysły.